πολυαμάρτητος

-ον, ΜΑ

αυτός που υπέπεσε σε πολλές αμαρτίες, ο πολύ αμαρτωλός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + ἁμαρτάνω (πρβλ. αν-αμάρτητος, δυσ-αμάρτητος)].